هنوز تصمیم نگرفته ام در مورد سخنی که می خواهم در این پست بگویم، خجالت بکشم یا خیر؟
راستش از وقتی که «مرغ» گران شده این جانب به سمتش نرفته ام. خانواده هم با بنده کاملاً هماهنگ هستند. یکی دو عکس که همین چند دقیقه پیش از صف مرغ دولتی دیدم حالم بد شد. تیتر یک خبر هم از برق گرفتگی پنج زن در همین نوع صف خبر می داد. یعنی شکم این همه ارزش دارد؟ و مگر نه این است که راه مبارزه با گرانی کم کردن عرضه است؟! پس این همه حرص برای چیست؟
همچنان معتقدم شکمی که با یک نان تافتون سیر می شود، این همه دغدغه لازم ندارد.
پ.ن:
کسی که خود را محترم نمی شمارد و مواظب کرامت انسانی خود نیست، نباید از دیگران توقع احترام داشته باشد!
من شما رو لینک کردم.