1- نخستین دلیل این است که دروغ از بزرگ ترین گناهان است و به هیچ کس نباید دروغ گفت.
2- رفتار شما اصلی ترین عامل آموزش فرزندان شماست. شما با دروغ گفتن و یا با صداقت خود، به فرزندانتان می آموزید که دروغ بگویند یا صادق باشند.
3- دروغ دل آدمی و زندگی اش را تیره و تار می سازد. شما وقتی دروغ می گویید، نخست دل و زندگی خود را تیره کرده اید و سپس قلب و زندگی فرزندان تان را؛ چون آن ها نیز دروغ گو می شوند و به همین سرنوشت دچار خواهند شد.
4- اگر گمان می کنید که فرزندانتان موردی را درک نمی کنند و خود را ملزم به رفع و رجوع بحث با دروغ می کنید، در اشتباه اید. فرزندان شما قادر به درک همه چیز هستند؛ به شرطی که از ابتدا آن ها را باور کنید و به هنگام، به نیازهای فکری و پرسش هایشان پاسخ بدهید. امتحان کنید.
5- اگر دچار اشتباه یا انحرافی هستید و به این دلیل مجبور به دروغ گفتن هستید، نیاز به توضیح ندارد، در اسرع وقت خود را اصلاح کنید.
6- دروغ خیانت است. چگونه دلتان می آید به عزیزترین و نزدیک ترین افراد به خود خیانت روا دارید؟
7- گمان نکنید که فرزند شما متوجه دروغ گویی شما نمی شود. دروغ شدیدترین و پلیدترین انرژی منفی را دارد و کودکان چون آلودگی ندارند به راحتی تشخیص می دهند. اگرچه ممکن است تا مدتی باور نکنند و به درک خود بی اهمیت باشند، اما بالأخره و در طول زمان متوجه این امر می شوند.
8- همۀ انسان ها از دروغ و دروغ گو بدشان می آید. شما عزیزترین و مهم ترین تکیه گاه فرزندان تان هستید. تو را به خدا اجازه ندهید فرزندانتان ناگهان دریابند که عزیزترین شان و تکیه گاهشان انسانی پلید است. فرزندان خود را ناامید نکنید!