مادح خورشید مدّاح خود است؟!

بعضی وقت ها که اشخاص به تمجید از مقام معظم رهبری می پردازند، در حقیقت از خود تعریف می کنند. به عبارتی حرف ناخودآگاهشان این است که «من کسی هستم که امام خامنه ای را دوست دارم» یعنی «من کسی هستم که قدر و منزلت امام خامنه ای را می شناسم» و به قول مولانا در حقیقت نفس خود را مدح می کنند نه خورشید را.

بعضی وقت ها هم افراد برای سوء استفاده خود را به ولایت می چسبانند. این آدم ها همیشه خطرناک، کثیف و غیر قابل پیش بینی اند.

خیلی وقت ها هم هست که بعضی ها واقعاً از روی شناخت و عشق و همچنین از روی تکلیف و به خاطر رضای خدا، یاد مقام معظم ولایت را پاس می دارند و تلاش می کنند که هم خود در راه او قدم بردارند و هم به یاد دیگران بیندازند که سعادت در این راه است و رمز غلبه بر مشکلات و پیروزی بر دشمن، پیروی از ولایت فقیه است.

دو گروه نخست باعث می شوند که بعضی ها از بیم متهم شدن به ریاکاری، از این که خود را به رنگ و روی ولایت در بیاورند، گریزان شوند. این دسته معمولاً جملاتی شبیه این دارند که «من از این کارها یا اداها خوشم نمی آید». باید گفت مگر نه این که بسیاری از واجبات ما در علن انجام می شود؟ آنچه اهمیت دارد و باید بدان پایبند بود این است که تمامی اعمال ما باید از روی تکلیف و برای خشنودی خدا صورت پذیرد و آشکار و پنهان بودن عمل در درجۀ بعد است.

این وسط شیطان هم مثل همیشه بیکار نیست و با وسوسه در قلب من و شما، ما را نسبت به عاشقان رهبر معظم انقلاب بدبین می کند. اگر ضعیف باشیم و تن (بخوانید ذهن) به وسوسۀ شیطان بدهیم، همۀ عاشقان ولایت را ریاکار خواهیم دانست.